Kavram yönünden Dua, kulun bütün benliği ile Allah’a yönelerek bir şeyin yapılması veya yapılmamasını yaratıcıyı medh ve seha ederek, ihtiyacını ifade eden bir dinle istekle bulunması şeklinde ifadelenmiştir.
Dua, insanla Allah arasında bir haberleşme olarak da anlaşılabilir.görünüşte bu haberleşme tek yönlü gibidir, fakat duada, bir tek dua eden tarafından anlaşılabilecek bir yok ile Allah’ın buna karşılık vereceği beklentisi ve umudu vardır.
İslam’a göre hayat, Allah ile kul arasında bir rabıta olduğundan, insan farkında olsun veya olmasın yaptığı hayırlı iş ve davranışlar bir duadır.
Dua ile insan doğrudan doğruya Allah’a baş vurmakta ve onunla konuşmaktadır.İşte dua, Allah’la konuşarak, insanın kendi geçici eğreti durumu hakkında şuur kazanmasıdır.Duayı canlandıran anlamlı niyet, insanın neye ihtiyacı olduğunu bilmesi bile, “eksiklik şuurudur” ve bu eksikliğini doğurduğu gerginlikleri gidermek için dile getirilir.Her şekilde dua, insanın kendi durumu ile sınırlı kaldığı için, kişi kendiliğinden ilahi kudreti istediği yöne çevirmeyeceğinin farkındadır.Bunun için, ister bu arzunun gerçekleştirilmesi, ister bir çaresizliğin yatıştırılması maksadıyla yapılsın, her durumda duayı zaruri kılan sebepler vardır.Her durumda dua bir talep ve yöneliştir; Dua, bilinmek, işitilmek talebinden başka bir şey değildir.Açıkça, yada üstü örtülü şekilde, insani durumun kendi temeline son derece tutarlı bir davranış olarak gözükür.
Bir talebi konu edinen dua, temel dini ruh halini temsil eder.Allah’a ümitle ve güvenle yönelen insan, kendi fanilini itiraf etmekle, aynı zamanda hayatın bir anlamı olduğuna inanarak arzusunu sürdürmektedir.Buna bağlı olarakta, Allah’ın güçlü ve Hakim olduğunu kabul ederek yüce yaratıcısına yönelmektedir.
Dua, kulluğun en önemli göstergesidir.Çünkü Allah’ın yüceliğini her şeye kadir olduğunu,bütün kainatın rabbi olduğunu ve gerçek dostun ve yardımcının Allah olduğunu içine sindiren kişi her istediğini Allah’a iletir.Allah’a inanmayan, ondan müstağni davranan, Allah dışında bazı varlıklarda veya kendi nefsinde güç ve kudret görenler, Allah’a dua etmezler.Bu yüzden kulluk ve dua birbirinin gereğidir.”Deki: Duanız olmasa, Rabbim size ne kıymet verirdi?”…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder